مقدّمه

انسان می تواند از روی «اجتهاد» یا «تقلید» به احکام دین عمل کند.

«اجتهاد» سعی و تلاش در راه استخراج احکام دین از منابع آن است، که مهمترین آنها قرآن و احادیث معصومین علیهم السلام می باشد، و این کار تنها برای کسانی میسّر است که علوم مختلف اسلامی را فراگیرند تا قدرت بر اجتهاد پیدا کنند و به کسی که دارای چنین توانایی علمی باشد «مُجتهد» می گویند.

«تقلید» به معنای پیروی و دنباله روی است و در اینجا به معنای پیروی از «مجتهد» می باشد؛ یعنی انسان کارهای خود را مطابق با فتوای مجتهد انجام دهد.

مسأله 1- به مجتهدی که دیگران از او تقلید می کنند «مَرجع تقلید» و به کسی که از مجتهد تقلید می کند «مُقَلِّد» می گویند.

مسأله 2- کسی که مجتهد نیست و نمی تواند احکام و دستورهای الهی را از منابع آن بدست آورد، باید از مجتهد تقلید

احکام جوانان، ص: 12

کند؛ یعنی کارهای خود را مطابق با فتوای او انجام دهد.

مسأله 3- وظیفه اکثر مردم در احکام دین، تقلید است؛ چون افراد کمی هستند که بتوانند در احکام، اجتهاد کنند.

مسأله 4- مجتهدی که انسان از او تقلید می کند باید:

* عادل باشد.

* زنده باشد.

* مرد باشد.

* بالغ باشد.

* شیعه دوازده امامی باشد.

* و در مسایل اختلافی اعلم باشد.

مسأله 5- کسی که از مجتهدی تقلید می کند، اگر مرجع تقلیدش از دنیا برود در مسایلی که به فتوای او عمل کرده می تواند به تقلید